In zijn Brief aan de kunstenaars uit 1999 hield paus Johannes Paulus II een opvallend pleidooi voor de noodzakelijke dialoog tussen religie en kunst. Op een unieke manier verbeelden kunstenaars spirituele en mystieke thema’s die we moeilijk verwoord krijgen. Tegelijkertijd doorbreken zij voortdurend de grenzen van de realiteit om er nieuwe vensters op te openen.

Om in kunst het spoor te vinden naar het religieuze, zijn er twee zaken nodig: het kunstwerk moet ontredderen en ik moet mij laten ontredderen. Er is een voorafgaande bereidheid nodig bij de schouwer van kunst om zich ten gronde in vraag te laten stellen.

(Dirk Hanssens in MO* 1 september 1999)

Cultuur is het proces van betekenisgeving, aangestuurd door de spanning tussen wat we al weten en de steeds veranderende werkelijkheid. Wij staan voortdurend in de spanning tussen de werkelijkheid zoals die is en hoe ze er zou kunnen uitzien of moeten uitzien op basis van onze herinneringen, theorieën en idealen. Die dialectiek vormt de basis van onze cultuur. In de meest brede zin van het woord is cultuur hoe wij omgaan met dat verschil: in ons dagelijks leven, wetenschapppelijk, politiek, religieus, ... Het reflecteren op dat proces doen we in kunst, filosofie, religie en media.

(Barend van Heusden in Tertio aug. 2020)

Vooreerst is de tijd voorbij van antwoorden die niet aansluiten op vragen. Of van antwoorden die geen nieuwe vragen toelaten. Verkondiging werkt niet langer als monoloog, enkel nog als dialoog. Zeker, het christendom heeft een boodschap te brengen. Echter, die boodschap is niet abstract of theoretisch. Ze krijgt haar inhoud en betekenis pas in dialoog met concrete mensen, in hun tijd en cultuur, vanuit hun persoonlijke levensweg, te midden van hun familie en leefgemeenschap, met respect voor hun levensbeschouwelijke of religieuze achtergrond, in een sfeer van intellectuele en morele eerlijkheid.

(bisschop Johan Bonny, Tertio mei 2021)